Eerder op deze blog schreef ik al eens een artikel over San Ignacio, een grote wijk net buiten het centrum van Granada, waar La Esperanza de voorbije jaren twee scholen bouwde: de lagere school "Nueva Esperanza" (Nieuwe Hoop) en de middelbare school, "Nueva Esperanza Secundaria".
San Ignacio, beter bekend als de wijk 'El Pantanal', bestaat nog maar een aantal jaar. Dakloze gezinnen uit heel Nicaragua vestigden zich hier, kortbij de stad Granada, op zoek naar een beter leven. San Ignacio gaf hen nieuwe hoop.
Er wonen meer dan 11.700 mensen, waarvan 7.000 kinderen. Er zijn drie lagere en middelbare scholen, er is een gezondheidscentrum en een soort kinderdagverblijf. De werkloosheidsgraad ligt rond de 92% en de mensen die wél werk hebben, werken als kuisvrouw of als verkopers op straat of op de markt in Granada, of ze gaan de stad rond op zoek naar 'waardevol vuilnis'. De criminaliteit is er niet te overzien en een tienerzwangerschap is er niet meer dan normaal. Dit is het Granada waarover je niet in de boekjes leest.
La Esperanza Granada bouwde de lagere school 'Nueva Esperanza' in 2009. De school telt ondertussen 100 leerlingen meer dan twee jaar geleden. Dat brengt het totaal op 400 leerlingen verspreid over zes klaslokalen. We werken aan twee nieuwe klaslokalen om het toenemend aantal kinderen op te vangen. 's Morgens komen de kleinsten naar school en in de namiddag zijn de oudere kinderen aan de beurt. De leraren werden lang door La Esperanza betaald, maar stilaan geraakt de overheid toch gemotiveerd om de school iets of wat te steunen. Nueva Esperanza is één van de scholen waar onze vrijwilligers de handen uit de mouwen steken. Het is hun taak om de kindjes één-op-één-begeleiding te geven zodat ze leren lezen en schrijven. Niet zo vanzelfsprekend als je weet dat ze zelfs aan de universiteit nog steeds niet zonder fouten schrijven.
Rice & Beans Raffle - Loterij voor Rijst & Bonen
Op donderdag 26 september hield La Esperanza een loterij voor de leerlingen die regelmatig naar school komen. De kinderen met de beste 'aanwezigheid' mochten hun naam op een kaartje schrijven, de kaartjes staken we in een zak en daaruit haalde Donald gisteren de gelukkige winnaars tevoorschijn. De prijs? Een zak rijst en bonen ...
