Mi Linda Nicaragua

Wat een vreemd gevoel om terug die trapjes op te lopen, door de poort, het kantoor van La Esperanza binnen. Een warm welkom van Pauline en Karen. Even later kwamen ook alle anderen toe: Tatiana, Ramón, Flor - het voelde goed om hen allemaal terug te zien. Het leek wel alsof ik nooit was vertrokken.



Het is exact een jaar geleden dat ik op de luchthaven afscheid nam van mijn familie. Ik wist toen helemaal niet wanneer ik ze terug zou zien. Bijna acht maanden later stond ik terug thuis met een rugzak vol onvergetelijke ervaringen. Ik was er van overtuigd dat ik zo snel mogelijk terug wou naar dat verre land in Centraal-Amerika, 'Ay Mi Linda Nicaragua'.

"Do what you feel in your heart to be right" - Ik ben, ondanks m'n toekomstplannen, toch nog teruggekeerd naar Nicaragua, en ik heb nog geen moment spijt gehad. Ook al zit ik vaak met m'n gedachten bij mijn nieuwe uitdaging, toch blijf ik geloven dat mijn hart altijd bij La Esperanza zal horen.

De komende weken hou ik me bezig met de voorbereidingen om Granada voor een jaar achter te laten. Het beursprogramma blijft mijn verantwoordelijkheid, maar Tatiana zal m'n taken op de school overnemen. De correspondentie met de sponsors lukt perfect van op afstand. Ik ben bovendien onze recentste aanwinst 'Justo' aan het opleiden om de rondleidingen van onze projecten over te nemen. Dat moet uiteraard in het Engels dus geef ik hem en twee anderen elke ochtend Engelse les. Zo zie je maar, er is altijd werk genoeg bij La Esperanza.

En ik ben dan eindelijk terug aan het schrijven geraakt - voor hen die geïnteresseerd zijn in de verhalen - en voor die enkelen die zich ook wel afvragen wat er zoal in me omgaat tijdens m'n buitenlandse avonturen. De waarheid? Met ups en downs, maar ik vond deze wel een mooie:

"Happiness is not the absence of problems, it's the ability to deal with them".