Op stap geweest met de girls zondag - Yarelis, Fernanda en Daniela - de drie studentjes die ik samen met m'n ouders en grootouders sponsor, en uiteraard mocht Tatiana ook niet ontbreken. Het was in één woord onvergetelijk. Nog nooit iemand zo oprecht gelukkig gezien als deze drie meiden vandaag.
Om 9u30 hadden we afgesproken in het parque central waar we een taxi namen naar het meer. Vandaar vertrok ons bootje voor een rondvaart langs de isletas - 365 kleine eilandjes - het resultaat van een uitbarsting van de vulkaan Mombacho.
Het was voor hen de eerste keer dat ze naar Granada kwamen. De isletas hadden ze nog nooit gezien. Ik kon me zo moeilijk inbeelden dat deze meisjes nog nooit in de stad waren geweest - de sloppenwijk waar ze wonen is écht hun hele wereld.
De boottocht was voor hen een hele ervaring. Ze luisterden geïnteresseerd naar de kapitein die zijn verhaal deed over de verschillende eigenaars van de eilandjes - tot er een boot langskwam met een knappe blonde jongen die naar hen zwaaide. En weg was de aandacht ... Er werd veel gegiecheld, gefluisterd en gelachen.
Halverwege mochten we even van boord om het Spaanse fortaleza te bezoeken - een fort gebouwd tijdens de Spaanse kolonisatie om de stad Granada te beschermen tegen piraten.
En daar was het tijd voor een fotoshoot ...
Op de terugweg naar Granada werd ik op de rooster gelegd met een lijst aan vragen. Hoe oud ben je? Wat is je lievelingskleur? Wie is je favoriete zanger? Waar woon je? Waarom verhuis je niet naar Nicaragua? Maar de beste van allemaal: Wie is de gelukkige die van jou elke dag mag genieten? Zo mooi uitgedrukt zeg! Ik wist even niet wat zeggen ...
De taxi bracht ons terug naar het centrum van Granada. Gezellig samen op een bank in het parque central genieten van een Eskimo-ijsje en nog wat babbelen en lachen, en dan 's middags naar de pizzeria voor een overheerlijke pizza. Dessert ging er niet meer bij, maar de chocoladetaart zag er zoooo lekker uit - dus mochten ze alle drie een stuk meenemen voor thuis. Het deed me deugd om hen zo te zien genieten. Na de pizza was het helaas tijd om afscheid te nemen. Onze dag samen zat erop. Ik kreeg van alle drie een dikke knuffel, en ik beloofde hen dat ik nog eens zou langskomen op school volgende week om afscheid te nemen.
Ik kan geen woorden bedenken om te beschrijven hoe ik me voelde op dat moment. Zo gelukkig, zo voldaan, het voelde ongelooflijk goed om deze drie meisjes zo oprecht gelukkig te zien ...
 |
| Las Isletas, Granada - Vulkaan Mombacho |
Het was voor hen de eerste keer dat ze naar Granada kwamen. De isletas hadden ze nog nooit gezien. Ik kon me zo moeilijk inbeelden dat deze meisjes nog nooit in de stad waren geweest - de sloppenwijk waar ze wonen is écht hun hele wereld.De boottocht was voor hen een hele ervaring. Ze luisterden geïnteresseerd naar de kapitein die zijn verhaal deed over de verschillende eigenaars van de eilandjes - tot er een boot langskwam met een knappe blonde jongen die naar hen zwaaide. En weg was de aandacht ... Er werd veel gegiecheld, gefluisterd en gelachen.
Halverwege mochten we even van boord om het Spaanse fortaleza te bezoeken - een fort gebouwd tijdens de Spaanse kolonisatie om de stad Granada te beschermen tegen piraten.
En daar was het tijd voor een fotoshoot ...
Op de terugweg naar Granada werd ik op de rooster gelegd met een lijst aan vragen. Hoe oud ben je? Wat is je lievelingskleur? Wie is je favoriete zanger? Waar woon je? Waarom verhuis je niet naar Nicaragua? Maar de beste van allemaal: Wie is de gelukkige die van jou elke dag mag genieten? Zo mooi uitgedrukt zeg! Ik wist even niet wat zeggen ...
De taxi bracht ons terug naar het centrum van Granada. Gezellig samen op een bank in het parque central genieten van een Eskimo-ijsje en nog wat babbelen en lachen, en dan 's middags naar de pizzeria voor een overheerlijke pizza. Dessert ging er niet meer bij, maar de chocoladetaart zag er zoooo lekker uit - dus mochten ze alle drie een stuk meenemen voor thuis. Het deed me deugd om hen zo te zien genieten. Na de pizza was het helaas tijd om afscheid te nemen. Onze dag samen zat erop. Ik kreeg van alle drie een dikke knuffel, en ik beloofde hen dat ik nog eens zou langskomen op school volgende week om afscheid te nemen.Ik kan geen woorden bedenken om te beschrijven hoe ik me voelde op dat moment. Zo gelukkig, zo voldaan, het voelde ongelooflijk goed om deze drie meisjes zo oprecht gelukkig te zien ...
 |
| Yarelis, Fernanda en Daniela |
