Twee jaar geleden ontmoette ik een klein meisje tijdens mijn werk in de lagere school Nueva Esperanza in Nicaragua. Ze heette Lupe en was ongeveer 5 jaar oud. Elke morgen kwam ze naar de schoolpoort gelopen en sprong ze in mijn armen om me een dikke knuffel te geven. Deze morgen wandelde ik opnieuw de schoolpoort binnen, en raad eens wie daar op mij stond te wachten ... Lupe. Ze zei: 'Hallo, waar was je? Blijf je deze keer?' Om een of andere reden maakte dit me ontzettend blij en erg verdrietig tegelijkertijd.
